تغییر از انسولین ان پی اچ به انسولین گلارژین 300 باعث بهبود کنترل قند خون و کاهش خطر هیپوگلایسمی می شود
دیابت نوع 2 (T2DM) عامل اصلی عوارض و مرگ و میر در سراسر جهان است و یک مسئله مهم بهداشت عمومی محسوب می شود. بخش قابل توجهی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، که تحت درمان با انسولین هستند به اهداف هموگلوبین A1c خود نمی رسند، که این کنترل نامنایب بیماری در نهایت خطر ابتلا به عوارض طولانی مدت میکرووسکولار و ماکرووسکولار را افزایش می دهد. یک گزینه ی بالقوه برای بهبود کنترل دیابت در این بیماران ممکن است استفاده از فرمولاسیونهای جدید انسولین از جمله آنالوگهای انسولین بازال نسل دوم مانند انسولین گلارژین 300 واحد در میلی لیتر (Gla-300) باشد.
چندین کارآزمایی کنترل شده تصادفی منتشر شده، به اثربخشی بالینی گلارژین-300 در مقابل انسولین گلارژین 100 واحد در میلی لیتر و همچنین انسولین degludec، پرداخته اند. با این حال، اطلاعاتی در مورد تأثیرGla-300، در دنیای واقعی هنگامی که بیماران به طور مستقیم از انسولین انسانی بازال ان پی اچ (NPH) به گلارژین-300 منتقل می شوند، وجود ندارد.
هدف اصلی از این مطالعه، ارزیابی اثر Gla-300، در شرکت کنندگان مبتلا به T2DM بود وقتی که درمان آنها از انسولین NPH[1]به Gla-300 تغییر کند. معیار این سنجش درصد شرکت کنندگانی بود که مقدارHbA1c آنها 6 ماه پس از این تغییر دارویی به میزان 0.5 درصد یا بیشتر، کاهش یابد.
اهداف ثانویه شامل ارزیابی ایمنی، بر اساس درصد بیمارانی بود که اپیزودهای هیپوگلایسمی آنها بیشتر یا مساوی با یک 1 بود و مقایسه ی تعداد اپیزودهای هیپوگلایسمیک طبقه بندی شده- شدید، علامت دار، علامت دار تأیید شده ، روزانه یا شبانه ، تغییر در وزن بدن و دوز انسولین- بود.
در مجموع 469 شرکت کننده دوره ی 6 ماهه ی این مطالعه ی مشاهده ای چند مرکزی آینده نگر را به پایان رساندند. میانگین HbA1c افراد در ابتدای تحقیق برابر با 9.19 درصد بود. درصدی از شرکت کنندگان که پس از 6 ماه از مقدار هموگلوبین A1c آنها 0.5 درصد یا بیشتر نسبت به ابتدای تحقیق کاسته شد، 71.7 درصد بود. ميانگين HbA1c در 3 و 6 ماه به ترتيب 0.77 درصد (0.98 ±) و 1.01درصد(1.12 ±) نسبت به مقدار HbA1c در ابتدای تحقیق، کاهش یافت، در حالیکه قند خون ناشتای آنها به ترتیب 32 میلی گرم در دسی لیتر و 37 میلی گرم در دسی لیتر کاهش یافت (در 3 ماه و 6 ماه در مقابل مقدار قند خون ناشتا در ابتدای تحقیق).
در دوز Gla-300 و در صورت استفاده از انسولین های کوتاه اثر در طول 6 ماه، افزایش متوسطی مشاهده شد. درصد شرکت کنندگانی با 1 مورد هیپوگلیسمی یا بیشتر بعد از 4 هفته نسبت به شروع تا 3 و 6 ماه کاهش یافت، همانطور که نسبت هیپوگلیسمی علامت دار در شب نسبت به ابتدای تحقیق کاهش یافت. هیچ شرکت کننده ای پس از تغییر به Gla-300 ، دچار هیپوگلیسمی شدید نشد. توده بدنی، اندازه ی دور کمر و دور باسن و نسبت اندازه ی دور کمر به دور باسن، به طور معنی داری تغییر نکرد. در پایان، این مطالعه ی بزرگ، آینده نگر و مشاهده ای مشخص گردید که تغییر از انسولین NPH به Gla-300 منجر به بهبود قابل توجهی در HbA1c شده و خطر ابتلا به هیپوگلیسمی را کاهش می دهد و تنها با افزایش متوسطی در دوز انسولین، همراه است اما سبب افزایش وزن بدن نمی شود.
منبع:
https://www.hindawi.com/journals/jdr/2020/8751348/